Het lijkt een nationale volkssport te zijn om de publiciteit te halen met elementen uit het Pensioenakkoord die niet goed zijn. Scoort makkelijk, maar zo slecht is het toch allemaal ook weer niet? Natuurlijk hebben (ook) wij opmerkingen bij het in december gepubliceerde concept wetsontwerp voor het nieuwe pensioenstelsel. Maar het is nog een concept en er is niet voor niets de mogelijkheid om bezwaren kenbaar te maken (consultatie).
Dat we de bestaande uitkeringsovereenkomsten achter ons laten, lijkt ons niet meer dan logisch. Het beloven van een vaste uitkering is niet meer vol te houden. De realiteit is dat pensioenen allang onzeker zijn. Het nieuwe pensioencontract (NPC) en de Verbeterde Premieregeling (WVP) zijn eerlijker in wat we kunnen toezeggen en bieden transparantie en duidelijkheid voor zowel medewerker als werkgever. Daarmee beperkt het ook in – meer en mindere – mate de lastige generatie- en herverdelingsdiscussies zoals we die nu kennen.
Toch hebben wij wel een waarschuwing. We staan voor een grote verandering. En dat geeft ook onzekerheid. Bij het aftasten van de markt en overleggen die we voeren, bespeuren wij dat partijen (sociale partners, fondsbestuurders en adviseurs) in deze fase nu al het liefst zo dicht mogelijk bij huis lijken te willen blijven. Veelal lijkt het NPC – niet in de laatste plaats door fondsbestuurders – al snel een voorkeur te krijgen boven de WVP. De WVP is immers die “verfoeilijke” beschikbare premieregeling met alle gevaren (en vele vooroordelen) van dien. Want is het in Amerika niet helemaal misgegaan met DC-regelingen? Ieder voor zich, deelnemers kunnen niet beleggen en maken altijd verkeerde keuzes, et cetera.
Waarschuwden wij in ons vorige blog voor de fuik waar werkgevers bij beschikbare premieregeling in terecht kunnen komen, voor “pensioenfondsregelingen” geldt zeker ook de kans op tunnelvisie. De implicaties van het nieuwe pensioenstelsel zijn al zo groot en complex. Zitten we dan wel te wachten op discussie die het veranderingsproces nog groter en/of breder maken? Tegelijkertijd kan of zal het ook een gemiste kans zijn door WVP niet goed te onderzoeken. We hebben te maken met twee premieregelingen waarin de invulling net even anders is. Juist nu bestaat de mogelijkheid de voor- en nadelen van de twee contracten voor jouw medewerkers goed op een rij te zetten. Weg uit je eigen bubbel – maar ook die van de andere stakeholders – met vooroordelen en met open mind de discussie voeren. En daar kan uiteindelijk net zo goed de conclusie uit worden getrokken dat de WVP het beste past.
Hoewel 2026 ver weg lijkt, beseffen we met zijn allen dat er veel werk te verrichten is en de tijdslijnen uiteindelijk best krap. Dat neemt niet weg dat we juist nu oproepen om de komende periode te gebruiken om de juiste kennis op te doen over de twee contactvormen, alvorens in een fuik te belanden dat we alle details van een van de systemen tot hoofddoel bombarderen. Gebruik de tijd goed!
